Naziemny system wykrywania i śledzenia obiektów na niskich orbitach okołoziemskich

Informacje ogólne

W ostatnich 40 latach, od początku ery kosmicznej, rakiety wyniosły na orbity wokółziemskie ponad 20000 ton różnych materiałów. Obecnie pozostaje tam jeszcze ok. 10000 okrążających Ziemię obiektów, z których tylko 5% to nadal funkcjonujące sztuczne satelity i statki kosmiczne. W ostatnich 20 latach liczba obiektów możliwych do śledzenia zwiększała się mniej więcej o 175 rocznie. Co czwarty taki obiekt powstał w wyniku rozpadu satelitów, pozostałe pochodzą z nowych misji. Szczególne zagrożenie stanowi kilkadziesiąt satelitów zawierających na swych pokładach materiały radioaktywne. Z punktu widzenia wojskowego cennym byłoby poznanie i "skatalogowanie" satelitów znajdujących się na niskich orbitach, tym bardziej, że prawie wszystkie satelity szpiegowskie krążą na nich, a podczas realizacji pewnych niejawnych przedsięwzięć wojskowych np. testowania wojskowych urządzeń (prototypów) pożądane byłoby wykluczenie pór, w których istnieje możliwość np. sfotografowania z wysokości 200 km poligonu wojskowego.

Jedyną taką bazę prowadzi NORAD (North American Aerospace Defense Command), jednakże nie zawsze jest ona aktualna (satelity na niskich orbitach często zmieniają/korygują swoją orbitę).


System zbudowano jako optyczny układ dziewięciu chłodzonych termoelektrycznie kamer CCD (o rozdzielczości 16 Mpix każda), wyposażonych w jasną (F/1.2) optykę o kącie widzenia ok. 40 stopni. Po wykryciu obiektu, wyliczane są parametry orbity, które następnie są porównywane z bazą danych TLE prowadzoną przez NORAD i następuje identyfikacja satelity lub dopisanie go jako nieznanego do późniejszej weryfikacji.

O projekcie

Projekt "Naziemny system wykrywania i śledzenia obiektów na niskich orbitach okołoziemskich" był projektem rozwojowym (z MNiSW) finansowanym ze środków na naukę w latach 2008-2010 r.

Projekt podzielony był na część sprzętową i część programową.

W skład części sprzętowej wchodzi:

  1. Zestaw kamer wraz z optyką.
  2. Układ mechanicznego pozycjonowania kamer.
  3. Komputery sterujące.

Na część programistyczną składają się następujące aplikacje:

  1. KTStationPilot - program do sterowania stacją obserwacyjną, złożoną z 9 kamer.
  2. KTRecon - program do przeglądania i analizy danych.
  3. KTView - program do przeglądania obrazów FITS.
  4. KTLEDownload - program do aktualizacji bazy danych znanych satelitów.

Wybrane zdjęcia