Monografia przedstawia syntezę nowego podejścia do kompleksowej oceny stanu technicznego nawierzchni elementów funkcjonalnych lotnisk (EFL). Wprowadza autorską metodę diagnostyczną, w której teoretyczne elementy statystycznej identyfikacji, klasyfikacji i analizy wielokryterialnej parametrów eksploatacyjnych zastosowano praktycznie w opracowanym modelu wskaźnika stanu nawierzchni lotniskowych APCI (Airfield Pavement Condition Index).

W pracy skoncentrowano się na określeniu kluczowych parametrów eksploatacyjnych sztucznych i naturalnych nawierzchni lotniskowych, od których bezpośrednio zależy bezpieczeństwo lotów. Podstawą pracy są wyniki wieloletnich badań diagnostycznych, które wykonano na rzeczywistych obiektach lotniskowych, oraz będące ich następstwem wnikliwe analizy zmierzonych parametrów eksploatacyjnych. Zakres badań obejmował przeglądy okresowe uszkodzeń i wykonanych napraw powierzchniowych nawierzchni, a także pomiary: ugięć sprężystych do oceny nośności konstrukcji, właściwości przeciwpoślizgowych, obejmujących charakterystykę tarcia i stan tekstury nawierzchni, równości oraz wytrzymałości warstwy przypowierzchniowej na odrywanie.

Opracowana metoda kompleksowej oceny stanu technicznego nawierzchni elementów funkcjonalnych lotnisk w oparciu o wskaźnik stanu nawierzchni lotniskowych APCI stanowi użyteczne i miarodajne wsparcie dla służb lotniskowych odpowiedzialnych za bezpieczeństwo statków powietrznych podczas wykonywania operacji lotniczych.